Haar documentaire Taken (Engelse Ondertiteling): Kinderen van de Staat belicht de
ongunstige aspecten van jeugdzorg en probeert het onderwerp op de politieke
agenda te plaatsen. „Ik zal niet ophouden, ik ga de strijd aan.”
Kim Feenstra had als jong meisje van dichtbij ervaren wat
uithuisplaatsing met een kind met zich meebrengt. Het model stelt dat het
jeugdzorgsysteem aan alle zijden rommelt en dat zij er nu haar missie van maakt
om dit te verbeteren.
Als verdienmodel voor
kwetsbare kinderen
De in 1675'verdwenen' kinderen van de toeslagenaffaire zijn
slechts een klein deel van de grotere problemen een van de grootste schandalen
zijn in Nederland. Jaarlijks worden er in Nederland veel kwetsbare kinderen
aangetrokken door het inmiddels veelkoppige monster dat ons jeugdzorgsysteem is
geworden. In ons land zijn er maar liefst 46.000 kinderen die uit huis zijn
geplaatst, en elk jaar worden er meer dan 19.000 van hun ouders weggehaald.
Sinds de overdracht van de Jeugdzorg naar de gemeenten is het aantal kinderen
dat uit huis is geplaatst met 14 procent toegenomen.
Verhalen die onthullen.
In de documentaire onderzoeken Kim Feenstra en Wybren van
Haga de werkelijkheid over de Nederlandse Jeugdzorg. Zij worden geconfronteerd
met angstaanjagende verhalen over geweld, misbruik en andere misstanden die
duidelijk zichtbaar zijn. Het ingewikkelde systeem van de Nederlandse jeugdzorg
is veranderd in een ondoordringbaar woud waar je nooit meer uit kunt komen,
zodra je er eenmaal in bent. Kinderen en ouders worden geconfronteerd met een
machtsbastion waar niet tegenop te boksen valt, wat elk jaar veel levens
onherstelbaar beschadigt.
Kim Feenstra: ‘Het kan iedereen overkomen.’
In Taken ontmoet de kijker onder andere ouders die
geconfronteerd worden met uithuisplaatsingen van hun kinderen, kinderen die hun
verhaal delen over hun jeugdzorgperiode, en juristen en vakgenoten die een
boekje openen over het systeem. Na de film blijft er een behoorlijk treurig
gevoel achter. In de film komt ook Jamie Faber, de voormalige partner van
zanger Dean Saunders, voor. Zij legt uit hoe ernstig en later onterecht de
uithuisplaatsing van haar zoontje was.
Zelfmoord.
Misschien is het meest intense aspect van de film het gezin
van Marie Carine Kruizinga, die als tiener drie kinderen moest overdragen aan
jeugdzorg. Daarop volgden misbruik, mishandeling en zelfs de dood van een van
haar dochters. Marie Carine en haar zoon en dochter delen hun verhalen over de
wanpraktijken uit die periode en het verdriet na het overlijden van hun oudste
kind.
Jeugdzorgmisdrijven pleit voor een volledige herstructurering
van de volledige jeugdzorgketen en het volledig ondermijnen van de chaos die
het systeem heeft gecreëerd. Het is hoog tijd dat we ons inzetten voor de
belangen van onze kinderen en hun toekomst. Deze verschrikkelijke praktijken
mogen geen dag meer aanhouden.
0 Reacties: